تابلو نقاشی تداوم حافظه-سالوادور دالی-۱۹۳۱

تداوم حافظه یکی از شناخته‌شده‌ترین آثار نقاش فراواقع گرا (سوررئالیست) اسپانیایی، سالوادور دالی است. این نقاشی هم اکنون در اختیار موزه هنر مدرن در نیویورک است.

دالی این اثر سوررئالیستی را در سال ۱۹۳۱ میلادی در پاریس و در جریان گذر اندیشه‌هایش از دیدگاه فرویدی به تصویر کشید. در این اثر، که بر پایه تئوری منحصر به فرد «نرمی» و «سختی» دالی شکل گرفته‌است، ساعت‌هایی جیبی به تصویر کشیده شده‌اند که به نحو خارق العاده‌ای نرم و انعطاف پذیر هستند.این اثر که ساعت‌های نرم یا ساعت‌هایی در حال ذوب شدن نیز نامیده می‌شود، تصویری فراواقع‌گرا از ساعت‌های جیبی معرفی می‌کند. به عنوان تعبیر کلی برای این اثر، نقاش سعی دارد با استفاده از ساعت‌های نرم فرضیه‌ای که زمان را صلب و قطعی می‌انگارد را کم ارزش جلوه دهد و این مفهوم توسط دیگر تصاویر در این کار تقویت می‌شود، مانند کاربرد دورنمای وسیع و مورچه‌ها و مگسی که ساعت‌ها را می‌بلعند.

منظر

در این منظره رویایی، دالی بنا به گفته خود «بالاترین خشم امپریالیستی دقت» را درج کرده‌است طوری که اجسام سخت به نحو غیر قابل وصفی نرم شده‌اند و فلز، مانند تکه گوشتی فاسد مورچه‌ها را به خود جذب می‌کند. این اثر را می‌توان به عنوان نمایشی گرافیکی از نظریه نسبیت انیشتین دانست، جایی که اعوجاج زمان تحت تأثیر جاذبه شکل می‌گیرد.

بسیاری از نقاشی‌های دالی برگرفته از مناظر کاتالونیا هستند. سایه‌های عجیب در پیش‌زمینهٔ اثر، ارجاعی به مونت پانی در کانالونیا است.